Адміністратыўнае права: Курс лекцый (Тэмы 1-17: Дзяржаўнае кіраванне і выканаўчая ўлада. Кіраванне галінамі народнай гаспадаркі), страница 31

4.  Адміністратыўны нагляд, як спосаб забеспячэння законасці ў дзяржаўным кіраванні.

5.  Агульны нагляд пракуратуры за дзейнасцю апарата дзяржаўнага кіравання. Формы і метады агульна-нагледчай (а/н) дзейнасці. Форма рэагавання пракуратуры на парушэнне законнасці ў галіне дзяржаўнага кіравання.

6.  Судовы кантроль за законнсцю ў дзяржаўным кіраванні (д/к).

Літаратура: З-ны:

1.   “Аб мясцовым кіраванні і самакантролі”

2.   “Аб дзяржаўнай статысцыцы” ад 17.02.97 г.

3.   “Аб мерах барацьбы з арганізаванай злачыннасцю і карупцыяй” ад 26.06.97 г., “звязда” 4.07.97 г.

4.   “Аб энергазберажэнні” ад 15.07.98 г.

5.   “Аб адміністратыўным наглядзе за асобамі, вызваленымі з месцаў пзбаўлення волі” ад 10.02.97 г.

6.    “Аб міліцыі”.

7.   “Аб канстытуцыйным судзе” 1994 г.

8.   “Аб пракуратуры” 1993 г.

9.   “Аб судаўладкаванні і статусе суддзяў” ад 13.01.95 г.

10.   “Аб гаспадарчым суддзе”.

11.   Указ № 293 ад 25.05.2000 г. “Аб мерах па ўзмацненню ведамаснага кантролю ў РБ”.

1.    Законнасць неабхдна для забяспекі свабоды і рэалізацыі правоў грамадзян, ажыццяўлення дэмакратыі, стварэння і функцыянавання грамадства, навукова-абгрунтаванай пабудовы і рацыянальнай дзейнасці ў дзяржаўнвм апараце.

Законнасць – рэжым узаемаадносін грамадзян і арганізацый з суб’ектамі ўлады які спрыяе забеспячэнне правоў і законных інтэрэсаў асобы, яе ўсебаковаму развіццю, фармаванню; развіццю грамадства, паспяховай дзейнасці дзяржаўнага механізму.

Дзяржаўная дысцыпліна – свядомае падпарадкаванне ўсіх грамадзян парадку і правілам, устаноўленных дзяржавай і яе паўнамоцнымі органамі, строгае выыкананне нарматыўных паводзін, сагласованасць дзеянняў, а для дзяржаўных служачых гэта і выкананне імі сваіх службовых абавязкаў і распараджэнняў начальнікаў.

У мэтах умацавання законнасці і дысцыпліны ў сферы выканаўчай улады праводзіцца значная работа.

Спсабы забеспячэння законнасці:

І.   Агульныя:

1.Кантроль.

2.Нагляд.

3.Абскарджанне (рэалізацыя права на скаргу)

ІІ.  Спецыяльныя:

1.Удасканаленне сістэмы органаў выканаўчай улады і дакладнае рэгламентаванне іх прававога статусу.

2.Вызначэнне службовых абавязкаў і правоў дзяржаўных служачых, межаў іх асабістаў адказнасці.

3.Прыняцце прававых актаў, якія прадугледжваюць адміністратыўны і судвы парадак аднаўлення парушаемых правоў і законнасць інтэрэсаў грамадзян.

4.Выыыхаванне ў грамадзян пачуцця паволі да закону, павышэнне іх прававой культуры.

2.   Вынікае з канстытуцыі:

Кантроль – сістэма назірання і праверкі працэса функцыянавання аб’екта з мэтай ліквідавання яго адхіленняў ад зададзенага параметру.

Кантроль – гэта найважнейшы від адваротнай сувязі, па каналах якой сцб’екты ўлады атрымліваюць інфармацыю аб фактычным стане, аб выкананні.

Кантроль скарыстоўваецца для павышэння выканаўчай дысцыпліны, ацэнкі працы, прадухілення нежаданых вынікаў і аператыўнага рэгулявання працэсу.

Зыходзячы з канстытуцыйнага прынцыпу, кантроль падзяляецца на тры віды:

1.  Выканаўчай улады.

2.  Прадстаўнічай улады.

3.  Судовай улады.

Кантроль выступае ў выглядзе надведамаснага, унутрыведамаснага, адміністратыўнага нагляду.

Кантроль прадстаўнічых органаў:

1.  Палата прадстаўнікоў:

а)  Дае згоду пр-ту на прызначэнне прым’ер-мінімтра.

б)  Заслухўвае даклад прым’ера аб дзейнасці і адабрае або адхіляе праграму.

в)  Разглядаюць па ініцыятыве прым’ер-міністра пытанні аб даверы ўраду.

2.  Савет рэспублікі (арт. 98 (К)):

а)  Адмяняе рашэнні мясцовых саветаў

б)  Прымае рашэнне аб роспуску мясцовых саветаў

в)  Разглядае ўказы пр-та аб увядзенні надзвычайнага станоішча, мабілізацыі.

Дэпутат палаты прадстаўнікоў нацыянальнага сходу можа прыймаць удзел у правнрках работы дзяржаўных органаў, які праводзіцца органамі дзяржаўнага кантролю.

3.  Палата прадстаўнікоў нацыянальнага сходу (па словах пр-та):

а)  Кантроль за рэалізацыяй унутранай і знешняй палітыкі, вызначаемы праграмным законам.

б)  Кантроль за выкананнем рэспубліканскага бюджэту.