Мясцовую адміністрацыю складаюць: кіраўнік, намеснікі, члены мясцовай адміністрацыі. Кіраўнік назначаецца прэз-там або ва ўстаноўленым парадку. Намеснікі – старшэнёй Гарвыканкама. Іншыя члены – кіраўніком мясцовай адміністрацыі.
Пасяджэнні праводзяцца не радзей 1-го раза ў месяц і лічацца правамоўнымі пры наяўнасці 2/3 членаў, а рашэнні прыймаюцца большасцю ад складу.
Сістэма мясцовага самактравання:
1. Мясцовыя саветы дэпутатаў
2. Саветы і камітэты мікрараёнаў, жыллёвых комплексаў
3. Дамавыя
4. Вулічныя
5. Квартальныя
6. Пасялковыя
7. Сельскія камітэты і інш.
Аднаасобныя органы самакіравання – гэта сельскі стараста, старэйшыны і іншыя.
Парадак выбрання і работа старэйшын вызначаецца палажэннем аб мясцовых саветах дэпутатаў.
******************************************************************************
Сход. Парадак правядзення вызначаецца з-нам “Аб рэспубліканскіх і мясцовых сходах” ад 12.07.2000 г. Рашэння прыймаюцца большасцю галасоў ад удзельнікаў.
Тэр-нае грамадскае кіраванне – самаарганізацыя грамадзян на дабраахвотнай аснове па месцы жыхарства на частцы тэр-ных мікрараёнах, жыллёвых комплексаў, кварталаў, вуліц, двароў, пасёлкаў...
Тэма № 7. Дзяржаўная служба.
1. Паняцце і віды дзярж. службы.
2. Дз-ная служба ў апараце дзярж. кіравання. Прававое рэгуляванне.
3. Паняцце і віды дзяржаўных служачых.
4. Адміністратыўна-прававое рэгуляванне праходжання дзяржаўнай службы.
5. Заахвочванні і віды адказнасці дз-най службы. Спецыфіка дысцыпліннай адказнасці і яе віды.
Літаратура. З-н “Аб асновах службы ў дзярж. апараце” 23.11.93 г.;
В. Фадзееў “Прыстыж дзяржаўнай службы. Ці падыме яе закон”, газета “Рэспубліка” 8.04.94 г., № 68.;
Указ № 464 ад 14.11.95 г. “Аб стварэнні кадравага рэестра”.
1. Адна з асноўных праблем дзяржавы – наяўнасць мех-ма кіравання, у якім рашаючая роля належыць праслойцы людзей – кіраўніцтву (бюракраты, чыноўнікі, наменклатура)
У заканад-ве РБ адсутнічае агальнае паняцце дзяржаўнай службы.
У спецыяльнай літ-ры дзяржаўная служба разглядаецца, як від аплачваемай грам-карыснай дзейнасці, які заключаецца ў кіраванні, абслугоўванні працэса кіравання (справаводства, тэхнічнае абслугоўванне), або ў сацыяльна-культурным абслугоўванні насельніцтва.
Дзяржаўная служба – гэта неад’емная ўласцівасць дзяржавы. Дзяржаўная служба разумеецца ў шырокім і вузкім сэнсе:
1. У шырокім – выкананне служачымі сваіх абавязкаў у дзяржаўных арганізацыях, органах дзяржаўнай улады, на прадпрыемствах, ва установах і інш.
2. У вузкім – гэта выкананне служачымі сваіх абавязкаў у дзяржаўных органах. Дзяржаўная служба ажыццяўляецца на праыесійнай аснове. Гэта абумоўлена неабходнасцю бесперапыннага пераемнага і кампетэнтнага ажыццяўлення дзейнасці дзяржаўных арганізацый.
Падзел дзяржаўнай службы на віды абумоўлены прынцыпам падзелу ўлад, асаблівасцямі галін і сфер дзяржаўнай дзейнасці.
У залежнасці ад прынцыау падзела ўлад адрозніваюць: службу ў органах прадстаўнічых, выканаўчых і судзебных улад. За гэтымі межамі застаецца служба ў органах пракуратуры, якая з’яўляецца дзяржаўнай службай.
2. У РБ служба ў апараце дзяржаўнага кіравання ў пэўнай ступені рэгулюецца з-нам “Аб асновах службы ў дзяржаўным апараце” і інш. Нарм-прававымі актамі (указамі, актамі ўрада, міністэрстваў і дзяржаўных камітэтаў ...)
У адпаведнасці з з-нам “Аб асновах службы” (арт. 1) служба ў дзярж. апараце ўяўляе від працоўнай дзейнасці, якая ажыццяўляецца грамадзянамі на прафесійнай аснове ў вызначаемых законам дзяржаўных органах, што забяспечваюць выкарыстанне функцый дзяржавы.
Дзяржаўны апарат – гэта сістэма органаў дзяржавы, праз якія служачыя ад імя дзяржавы выконваюць гэтымі органамі ўмоўныя паўнамоцтвы.
Асноўнай задачай службы ў дзяржаўным апараце з’яўляецца:
1. Правядзенне дзяржаўнай палітыкі
2. Падрыхтоўка, прыняцце, выкананне і кантроль у межах сваёй кампетэнцыі рашэнняў дзяржаўных органаў
3. Забяспека эфектыўнасці, дзейасці дзяржаўных органаў
Уважаемый посетитель!
Чтобы распечатать файл, скачайте его (в формате Word).
Ссылка на скачивание - внизу страницы.