Да ліку дзеяняў, рэгулюючых адносіны такога роду можна аднесці дзеянні, учыняемыя штодзённа ў інтэрэсах арганізацыі і забеспячэння парадку працы дадзенага выканаўчага органа, што азначае забеспячэнне нармальных узаемадзеянняў усіх структурных падраздзяленняў апарата дадзеных органаў і яго адміністратыўнага апарату (персанал). Фактычна, гэта дзеянні, учыняемые кіраўніком выканаўчага органа, адрасаванае падпарадкаваным работнікам службовага апарата.
Але гэта не выключае магчымасці таго, што дзеянні такога роду мы увасабляем у адносінах, якія выходзяць за межы службовага апарату; напрыклад правядзенне інструктажа нарады з работнікамі ніжэйстаячых службовых органаў; правядзенне метадычнай работы.
Важнае значэнне маюць і вынікі альбо наступства здзясняемых ******* кіраўнічых дзеянняў. У адным выпадку прамыя наступствы юрыдычнага характару, у другім – не вынікаюць. Такім чынам формы дзяржаўнага кіравання выступаюць у ролі:
1. Форм рэалізацыі выканаўчай улады.
2. Форм дзяржаўна-кіраўнічай дзейнасці.
Пануючае значэнне ў механізме функцыянавання выканаўчай улады належыць формам рэалізацыі выканаўчай улады, таму што яны ўвасабляюць знешнеюрыдычнае ўздзеянне, у іх праяўляецца выканаўчая ўлада з усімі яе атрыбутамі.
Гэта і ёсць форма дзяржаўнага кіравання.
Абагульняючы палажэнні, можна адзначыць, што:
Форма дзяржаўнага кіравання – знешняе выражэнне дзеяння выканаўчых органаў, ажыццяўляемае ў межах яго кампетэнцыі, якое выклікае пэўныя вынікі.
2. Класіфікацыя форм кіраўнічай дзейнасці праводзіцца па розных асновах. Найбольш распаўсюджанай і найбольш абгрунтаванай з’яўляецца падзел на:
1. Прававыя;
2. Неправавыя.
Па характару наступстваў:
Прававыя формы кіраўнічай дзейнасці цягнуць дакладна вызначаныя юрыдычныя наступствы. Таму іх называюць адміністратыўна-прававымі формамі кіравання. Гэта любыя знешневыражаныя дзеянні адпаведных суб’ектаў выканаўчай улады, учыненне якіх абавязкова цягне наступленне пэўных прававых вынікаў.
Неправавыя формы прамых юрыдычных вынікаў не цягнуць.
Неправавыя:
1. Дазвольнага характару;
2. Дзейнічаюць па рэгістрацыі;
3. Выданне афіцыйных дакументаў (правоў)
Прававыя:
1. Выданне юрыдычных актаў і здзяйсненне на іх аснове іншых дзеянняў юрыдычнага характара.
Форма кіраўнічай дзейнасці можа быць аднесена да прававой толькі ў выпадку, калі ў дзеяннях, учыняемых суб’ектамі в/у дакладна праяўляецца характэрнае юрыдычнае волевыяўленне суб’екта. Іншыя дзеянні, ажыццяўляемые выканаўчымі органамі штодзённа ў разнастойных варыянтах, звязаныя з працэсам непасрэднай рэалізацыі в/у адносяцца да неправавых форм (арганізацыйных, аналітычных, статыстычных, уліковых ...).
В/у рэалізуецца толькі яе суб’ектамі (а не падраздзяленнямі дарадчага, падрыхтоўчага, інш. дапаможнага тыпу) і толькі ў прававых формах.
Рэалізацыя выканаўчай улады магчыма толькі ў адміністратыўна-прававой форме.
Дзяржаўна-кіраўнічая дзейнасць можа выяўляцца ў абедзьвух формах.
Арганізацыйна-тэхнічныя і матэрыяльна-тэхнічныя дзеянні не могуць рэалізоўвацца як прававая форма.
3. Метад – спосабы або сродкі дасягнення пастаўленых мэтаў, вырашэнне пастаўленых задач.
Метады дзяржаўнага кіравання паказваюць як, якім чынам дзяржава вырашае задачы ў галіне кіравання.
Метады вызначаюць якасны бок кіравання, па гэтаму паляпшаць кіраванне, яго эфектыўнасць – гэта значыць удасканаліваць яго метады.
Метады кіраўнічай дзейнасці можна падзяліць на агульныя, скарыстаемые пры выкананні ўсіх або асноўных функцыях кіравання на ўсіх асноўных стадыях кіраўнічага працэсу, і спецыяльныя метады, прымяняемыя пры ажыццяўленні асобных функцый або неасобных стадый.
У якасці агульных метадаў дзяржаўнага кіравання можна выдзеліць:
1. Перакананне і прымус
2. Назіранне, кантроль і распрацоўка мер уздзеяння
3. Метады прамога і ўскоснага ўздзеяння (адміністратыўныя і эканамічныя меры)
4. Рэгуляванне.
Уважаемый посетитель!
Чтобы распечатать файл, скачайте его (в формате Word).
Ссылка на скачивание - внизу страницы.