Паколькі ўзровень гандлёвай надбаўкі ўстанаўліваецца ў працэнтах да адпускной цаны прадпрыемства-вытворцы або цаны імпарцёра, то для вызначэння патрэбнай яго велічыні прагнозны аб'ём тавараабароту неабходна вызначыць па цэнах закупкі тавараў у пастаўшчыкоў і зыходзячы з гэтай велічыні разлічыць узроўні выдаткаў абарачэння. Вызначыць узроўні выдаткаў у разрэзе патрэбных для ўстанаўлення гандпёвых надбавак груп тавараў на аснове інфармацыі бухгалтарскага ўліку і фінансавай справаздачнасці немагчыма. Атрымаць такую інфармацыю можна з дапамогай дадатковых выбарак і разлікаў. Для гэтага неабходна першым чынам раздзяліць выдаткі абарачэння на пераменныя і пастаянныя, а затым з пераменных выдаткаў выдзеліць прамыя, якія можна адразу аднесці да канкрэтнай групы тавараў, і агульныя, якія трэба размяркоўваць паміж групамі тавараў.
Агульныя пераменныя выдаткі паміж групамі тавараў можна размеркаваць прапарцыянальна ўдзельнай вазе ў тавараабароце гандлёвага прадпрыемства, якую займае кожная група тавараў. Пастаянныя выдаткі абарачэння не залежаць ад велічыні тавараабароту, таму размяркоўваць іх на аснове такой базы немэтазгодна. Іх можна размеркаваць прапарцыянальна затратам часу на рэалізацыю тавараў кожнайнай групы. Аднак для таго, каб атрымаць такую інфармацыю, зноў неабходна правесці дадатковыя выбарачныя абследаванні і экспертныя ацэнкі.
Такім чынам, велічыня выдаткаў на рэалізацыю кожнай з узбуйненых таварных груп, створаных на аснове дыферэнцыяцыі мэт цэнавай палітыкі гандлёвага прадпрыемства, вызначыцца як сума пра мых пераменных выдаткаў і адпаведных частак размеркаваных агульных пераменных і пастаянных выдаткаў. У тым выпадку калі вызначыць узровень выдаткаў для кожнай групы таварау з прымальнай верагоднасцю немагчыма, можна выкарыстаць планавы ўзровень выдаткаў абарачэння гандлёвай арганвацыі у цэлым, які умоуна прымаецца аднолькавым для кожнай таварнай групы. Тым не менш нягледзячы на тое, што апошні варыянт з'яўляецца найбольш простым, калі загадзя вядома аб значных разыходжаннях паміж узроўнямі выдаткаў абарачэння асобных таварных груп, перавагу трэба аддаць не ўсярэдненаму ўзроўню выдаткаў абарачэння па гандлёвай арганізацыі ў цэлым, а экспертным ацэнкам іх узроўняў у разрэзе ўзбуйненых таварных груп.
Значная частка тавараў паступае ў рознічны гандаль ад аптовых прадпрыемстваў. Палажэннем аб парадку фарміравання і прымянення цэн і тарыфаў прадугледжана гранічная велічыня аптовай надбаўкі ў памеры 20% да адпускной цаны прадпрыемстваў-вытворцаў і імпарцёраў. Аднак паколькі агульная велічыня гандлёвай надбаўкі не можа перавышаць 30% да ўказанай базы, незалежна ад колькасці аптовых прадаўцоў, якія ўдзельнічаюць у прасоўванні тавараў, то ўзнікае задача пошуку эканамічна абгрунтаванай методыкі яе размеркавання паміж аптовым і рознічным звёнамі гандлю. Асноўным крытэрыям размеркавання гандлёвай надбаўкі паміж аптовымі і рознічнымі звёнамі гандлю спажьшецкай кааперацыі з'яўляецца ўзровень выдаткаў абарачэння ў кожным звяне.
Распрацоўка і прыняцце пэўнай канцэпцыі цэнавай палітыкі і праведзены перад гэтым аналіз аперацыйных даходаў у папярэднім перыядзе даюць магчымасць прыступіць да іх планавання на аснове распрацаваных вытворчай або гандлёвай праграм. Завяршальным элементам сістэмы мерапрыемстваў па кіраванні даходамі з'яўляецца забеспячэнне выканання плана аперацыйных даходаў. Асноўньші элементамі такой сістэмы мерапрыемстваў могуць быць інтэнсіфікацыя рэкламнай дзейнасці, эфектыўнае выкарыстанне таварнага крэдыту, павышэнне ўзроўнго сервіснага абслугоўвання і іншыя накірункі дзейнасці прадпрыемства.
На базе показ эконом рен-ти, ЧПр, н/о Пр и деление расх на переем и пост основание функцион-го мех-ма ФМ, основан-го на эфф-те фин рычага и операц-го. Для управл-я финансами определим ЭФР и ЭОР.
ЭФР – назыв-ся прирост рен-ти СС оплуч-й за счет исполн кр-та либо платы ЗС несмотря на их плат-ть.
ЭФР возник в рез-те расхожд-я ЭRа и Ц ЗС(Ц кр-та) сред расчет ставка % за кредит. В кач-ве этой ставки приним-ся не % ставка с кред дог-ров, а расчет величина определяемая след образом = сумма выплач %/ сред размер кр-та. Обусловлено это тем, что при одновр % ставке, плата за кр-т будет меньше той, где более быстрый ее оборот.
Разница между определением ЭRа и Ср расчет ставкой % за кр-т В ФМ назыв-ся – дифференциалом.
При определ ЭФР диффер-л необх-мо пониж-ть на ст н/о Про предел в десятичных дробях.
Сила воздействия ФР зависит и от плеча рычага(ПР) – это соотнош между платными ЗС и СС
При положит диффер-ле увелич-е ПФР велет к рорсту ЧRсс и наоборот. Если сложить 2 части ЭФР диффер-л и плечо получат след формулу для определ-я уровня этого ЭФР.
ЭФР=(1-СП)*(ЭР-СРСП)*ППС/СС
Допустим в отчетном периоде предпр-е получило 1048млн.р. Пр, при сред год ст-ти активов 4579млн.р. В этом случаи ЭР предпр-я составит 22,73%. Пусть с указан Пр орг заплатит НПр, НН и др налоги, которые выплач-ся за счет Пр в размере 198млн.р. В этом случае н/о Пр в десятич дробях определ-ся в размере – 198/1048=0,1902
Допустим, что сред размер СС за отчет период составит 2972млн.р., а платные ЗС- 1132млн.р., за польз-е которыми предпр-е заплатит 183млн.р. %. Исходя из этого сред ст-ть % составит – 183/1132*100=16,17%
Исходя из этого ЭФР определ-ся в размере=(1-0,1902)*(22,73-16,17)*1132/2972=2,02
ЭФП расчит-ся в % показыв размер ЧR СС, котор была получена за счет использ-я ЗС. В нашем примере(1041-198)/2972*100=28,36%
На кождом рпедпр-и фин служба должна с учетом эконом ситуации, котор сложилась в дан момент, разраб-ть на краткоср период тактику использ ФР и постоянно вносить в разработ решения корр-ки. Необх-ть ЭФР использ-ть в сложив ситуации, до того времени как возникнет вероят-ть измен % ставки отказа поставщ-ка от выдачи бесплат кредита.
При этом работающ фин сдужбы должны понимать, что банк кр-т – это и источник развития предпр-я и источник его риска, потому задача заключ-ся в определении обусловлен соотнош-я между СС и ЗС. Важно также спрогноз-ть ЭR и изменение банк %
Уважаемый посетитель!
Чтобы распечатать файл, скачайте его (в формате Word).
Ссылка на скачивание - внизу страницы.