Гомель в пламени войны. Зарождение подполья, страница 8

Фашысты адказвалі сваімі мера,х\іі на актывізацыю дзейнасці падпольшчыкаў: наладжвалі сачэнне за патрыётамі, лраводзілі ў горадзе аблавы, шматлікія налёты «а кватэры жыхароў, рабілі всібыскі, здзяйоняліі розныя правакаіцыі, гмкнуліоя з'аслаць у пад-полше сваю агентуру. Так, у нямецкую камендатуру была выклі-кана падпольшчыца Д. Я. Навумава, ад якой патрабавалі звестак аб месцазнаходжанні падпольнага ігарікама і абкама КП(б) Б. На вочную стаўку была івыклікама сведка Вінакурава, якая да вай-«ы працавала на лесакамбінаце бухгалтарам. У орысутнаоці На-вуімавай апошняя эаявіла, што напярэдадні акупацыі ібачыла, як сакратары абкама і гаркама партыі адыходзілі разам з парты-занам-і ў лес. Яна лаведаміла таксама, што Д. Я. Навумав'а з'яў-ляецца сястрой сакратаіра абкама партыі A. A. Куцака. Пасля ш'матлікіх допытаў і пагроз фашысты адпусцілі Навумаву, а ле-та.м 1942 года ўою іх сям'ю (бацьку, маці і дзвгох дачок) усё ж арыштавалі і замучылі ў фашысцкіх засценках.

3 партызанскага атрада «Бальшавік», лоеўскага атрада «За Радзіму» групамі і паасобку ў горад накіроўваліся сувязныя. Яны «аладжвалі кантакты з падпольнымі групамі. Па заданню падпольнага абкама партыі ў кастрычніку 1941 года ў Гомель быў лакіраваны сувязны з лоеўска.га атрада «За Радзіму» Л. I. Шаміёііка. Ён звязаўся з некаторымі падпольшчыкамі і разам з імі збіраў каштоўныя з.весткі аб вораігах. Ім удалося атірымаць даку'менты акупантаў з гаодпісамі і пячаткамі, з дапамогай якіх лотым у партызанскім атрадзе рыхтаваліся дакументы для раз-ведчыкаў.

Па заданню ладпольнага тар'кама камсамола ў гарад накіра-валі сувязную А. В. Платонаву, якая змагла сабраць карысную інфармацыю аб дыслакацыі армейскіх падраздзяленляў.

У пачатку 1942 года Гомель неаднаразова наведваў сувязны Р. П. Харламаў. Вялікую актыўнасць у наладжванні сувязей з гомельскімі падпольшчыкамі лраіяўляў -сакратар гаркама ікамса-мола А. Л. Ісачанка,   які  знаходзіўся   ў   партызанскім атрадзе

«Балынавік». Ен наладзіў еуівязь з 'камсамоіль^іскай арганізацыяй, якая дэейнічала ва Уваравіцкім раёне і на чале якой знаходзіў-ся пакінуты для падпошьнай работы С. П. Купцоў.

У канцы кастрычніка 1941 года сакратар гаркама КП(б) Б Е. I. Барыкін праз сувязных перадаў Ц. С. Барадзіну і Р. I. Ці-мафеенку заданне актывізаваць дыверсійную работу на варожых аб'ектах у горадзе, наносіць больш адчувальныя ўдары па чы-гунцы і жывой сіле ворага.

Гэтыя рэнсамендацыі не засталіся без увагі. Так, праз афіцы-янтку ірэстарана ла вул. Савецкай, 42 чле;ну групы I. Б. Шылаву стала вядома, што ў рэстаране (казіно) намячаецца сустрэча афіцэраў з тылавых часцей. Група разігарлула энергіадую пад-рыхтоўку да дьгверсіі ў растаране. На канопіратыўнай кватэры па вул. Пляханава, 46 падпальшчыкамі былі выраблены міны зама-руджанага дзеяння. Іван Шылаў, пераапрануўшыся ў форму ня-мецкаіга афіцэра, 4 лістапада пабываў у рзстаране і пакінуў там чамадан з мінай. Афіцвр-ская кампанія была вельэді ўзрушана: чакалі паведамлення нямецкага генерала аб захопе Масквы. У адзінаццаць гадзін вечара, калі гітлераўцы слухалі хвалебную прамоіву свайпо генврала а-б перамогах на фромце, мінны ўзры-валынік спрацаваў. Раздаўся выбух вялізнай сілы. Былі раненыя і забітыя.

Кіраўніцтва падпольнага гаркама партыі высока ацаніла ды-версійную дзейнасць групы Ц. С. Барадзіна, яе <баявы і палітыч-ны вопыт, майстэрства валодання іканспірацьііяй.

Акупацыйныя ўлады зразумелі, што дыверсіі на дарогах, вы-бухі ў ігорадзе — -гэта звенні аднаго ланцуіга, што кіруе ўсім гэ-тьш адна і тая ж гірупа. У горадзе пачаіліся арышты. Таму пад-польшчыкі 'Крыху суцішыліоя, каб даць зразумець фашыстам, што падполле разбіта.

Аднак   прайшло  зусім нямнога часу, і на чыгуначным вузле, ма вуліцах Дзяржынскага, Катоўскага,  Стаяярнай,  Пляханава, Інтзрнацыіянальяай і іншых зноў з'яівіліся лістоўкі, у /якіх муж-ныя барацьбіты заклікалі патрыётаў сабатыраваць усе мерапры емствы нямецкіх улад.