Гомель в пламени войны. Зарождение подполья, страница 7

Члены ігрулы Ц. С. Баірадзііна з дапамогай патрыётаў горада правіялі вялікую работу па выратаванню савецкіх воінаў, якія пакутавалі за калючьіім дротам у 'перасыльньш фашысцкім лаге-ры «Дулаг-121». Рызыікуючы жыццём, я«ы лрыносілі ваеннапа-лонным ежу, дастаўлялі ім лістоўкі, даікументы, адзен«е, меды-каменты, аргаінізоўвалі іх уцёкі. Па сведчанню ладлольшчыцы В. Т. Мядзведзеівай, іх ігруле кожіны тыдэень удавалася вызвашяць з лагера ад 5 да 16 чалавек. Многія выратаваныл ваенналалон-ныя ўвайшлі ў падпольныя ігрулы і партызавскія атрады¹¹.

Ц. С 'Барадзін  неаднаразова  прысутнічаў на  інструктажы ў падпольным гаркаме партыі, меў асабістыія сустрэчы з сакрата-. ром гар'кама КП(б) Б Е. I. Барыкіным і камандзірам  партызан-скага атрада I. C. Федаоеенкам.

Першыя звесткі аб становішчы ў акупіраваным горадзе пад-польны гарікам партыі і партызаны атрада «Бальшавік» атірымалі менавіта ад падшгольшчыкаў Цімафея Барадзіна і Льва Шулькіна. Развітваючыся з імі, сакратар гаркама партыі Е. I. Барыкін да-ручыў ім узарваць элеватар, склад з гаручым, электрастанцыю, а затым дзейнічаць у адпаіведнаоці з абставінамі.

Некалвкі пазней на сустрэчы з Е. I. Барыкіным у партызан-скім атрадзе пабываў і Р. I. Цімафеенка. Была дасягнута дамоў-ленасць аб падборы новых явачных кватэр, расшырэнйі сеткі пад-польных груп.

Пасля свайго вяртання ў гарад Р. I. Цімафеенка на канспіра-тыўнай кватэры Т. М. Мядзведзев'а пазнаёміўся са старшым лей-тэнантам Гванам Шылавым, які трапіў у акружэнне. Апошняга праверылі, даручыўшы яму невяліікае заданне, з 'якім ён паспя-хова справіўся. Затым былі больш адказныя даручэнні і баіявыя заданні. Так I. Б. Шылаў стаў актыўным члеінам прупы Ц. С. Ба-радзіна.

йа парадку дня ладпблыггчыкаў паўстала пьітанйе аб выбуху на элеватары. Крак за крокам змагары вьгвучалі подступы да яго, сачыілі за зменай часавых, за арганізацыяй аховы. Але нечакана для ўсіх членаў групы раптоўна на вуліцы арыштавалі Цімафея Барадзіна і Льва Шулькіна.

Здраднікам аказаўся манцёр фабрыкі «Палесдрук» Міхаіл Вострыкаў, які выдаў іх фашыстам¹².

Паслія шматліікіх допытаў Л. I. Шулвкіна, як яўрэя, расстра-лялі, а ад Барадзіна патрабавалі даведку паручыцеляў, што ён не партызан. Даведку зрабілі ў тэрмін і Ц. С. Барадзіна вы-лусцілі.

Суімную аестку паведаміў лаіртызамам Цімаф'ей Барадзін, які, захоўваючы меіры пераісцярогі, вераснёўскім днём йаведаў атрад. Гаркам лартыі даручыў яму, нягледзячы на >першую страту, пра-цягваць работу ў «ямецкай друікаірні, рыхтаваць новыя дывереіі. Адна за адной з'яўляліся лістоўкі, якія заклікалі насельніцтва горада не падпаір-адкоўвацца новай уладзе, не сулрацоўнічаць з 'ёю. «'Смерць няімецкім акупантам!»—так заканчвалася адна з «а-друікаваных разам з нямецкімі аб'явамі л-істоўка, што была рас-паўсюджана сястрой Ц. С. Баірадзіна Антанінай.

У кастрычніку 1941 года падполыігчыкі падрыхтавалі адну з буйяых дыверсій па ўзрьгву ў нямецкай майстэрні па рамонту танкаў, што знаходзілаоя ў Лібаўскім га>радку. I. Б. Шылаў, доб-ра валодаючы нямецкай мовай, выдаў сябе за афіцэіра. 3 Р. I. Ці-. мафеемкам і Ц. С Барадзіяым яны бясшумна знялі нямецкую ахову каля майстэрні, падлажылі міну — і прагучаў выбух. На-ступным актам падпольшчыкаў быў ладрыў склада з гаручым у Навабеліцы. Праведзеныя акты насцярожылі фашыстаў, яны ўзмацнілі ахову сваіх аб'ектаў, асабліва электрастанцьні.

■Патірэбна 'было шуікаць таікія 'формы дыверсійінай дзейнасці, якія б не зніжалі эфектыўнасці барацьбы. Але належнага волы-ту іпадпольнай работы не было, адчувалася вострая патрэба ў зброі і выбуховых рэчывах. Тым не менш падполылчыкі шукалі і знаходзілі опосабы нанясення ўдара па ворагу. Пры гэтым выка-рыстоўвалі »ны і ўмовы надвор'я: замаражвалі ікалонкі для падачы вады, парушалі водазабеспячэнне прадпрыемстваў чыгунач-■нага транспарту, іказармаў, штабоў, ірозных устаноў ворага. Гроз-най зброяй у руіках змагароў станавілася польюя. Гарэлі цыс-тэрны з гаручым, склады з боепірыпасамі, штабы і акупацыйныя ўстановы.