Гомель в пламени войны. Зарождение подполья, страница 18

В'ялікую патрыятычную работу па барацьбе з акупантамі пра-водзіла іГірупа Галіны Іосіфаўны Бярікювіч. У оклад яе ўваходзілі Марыя і Алена Шалабасавы, Тамара Махнева, Мікалай Мякінні-каў, Алена Каешка, Станклаў Пуцькоў і інш. Пасля акупацыі ворагам Жлобіна, дзе Галіна знаходзілася ў знішчальным ба-тальёне, яна ў верасні 1941 тода тарыйшла ў Гомель і, наладзіў-шы сувязь з падпольным гар'камам ікамсамола, уключылася ў ак-тыўную антыфашысцкую дзейнасць. Яна падабрала яівачную мва-тэру па вул. Савецкай, 116. Тут сустракалася моладзь. Многія з іх потым аб'ядналіся ў патрыятычныя трупы. Яны займалкя рас-паўсюджваннем лістовак, гаэет, што перадаваліся з партызан-окага атрада, выводзілі ваіеннапало«⁽ных з лагераў, вялі ао<тыў-ную раіботу па разлажэнню паліцэйскіх фарміраванняў.

іВяісной 1943 года Г. I. Бярковіч ластупіла на працу ў стало-вую, дзе харчаваліся нямецкія афіцэры. Ад ах яна атрымлівала некат'Счрьгя разведдадзеныя. Па заданню яадпольнага гаркама камсамола здзейсніла дыверсію, у выніку яікой загінула некалькі Н'ямецкіх афіцзраў. Асаблівую цдкавасць праяўляла да афіцэраў, што прьгбьгваліі для фарміравання новых падраздзяленняў.

Калі у кастрычніку 1943 года нлвісла пагроза яе выкрыцця, Галіна наікіравалася ў партызанскую брыгаду «Бальшавік», дзе і знахюдзілася да злучэння партызан з Чырвонай Арміяй. Пасля выэвалення Гомеля Г. I. Бярковіч дабравольна пайшла на фронт, дайшоўшы па цяжкіх ваенных дарогах аж да Берліна. Дзень Пе-рамО'ГІ яна сустрзла сашнструктарам артыліерыйскага палка³³.

Шмат слаўных патрыятычных спраў зрабіла маладзёжная група на чале са студэнткай педінстытута Вольгай Лукінічнай Радзьковай, яікая ў кастрычніку 1941 года звтазалася з падполь-ньі'М гаркамам «амсамола і па яго заданню лачала падпольную дзейнасць. У раопараджэнні грулы быў овой радыёпрыёмнк, з даламогай якога было наладжана праслухвіаніне і р>аспаў-сюджвіанне зводак Савінфармбюро сярод насельніцтва.

У снежш 1941 года па р-экамендацыі падпольнага цэнтра дл>я поўнай легаліз'ацыі Вольпа Радзькава і Вольга Сшаковіч улад-каваліся на лрацу ў швейную адайстэрню, дзе я«ы далуічылі да ан-тыфашысцкай дзейнасці дзесяткі маладых людзей. Падпольшчыкі наладжвалі са'батаж дзеяняяў ворага, псавалі і знішчалі абста-ляванне майстэрні.

Абавязкі паміж членамі прупы былі дакладна размеркаваны: Уладзімір Чыж і Рыгор Злотнікаў праводзілі работу сярод мола-дзі, што працавала на чыгунач'ньш вузле, Вольга і Любоў Емяль-янавы распаўсюджтаалі лістоўкі сярод жыхароў в. Брылёва і На-вікоўокага гаю, а таксама сярод вошоюі'х фарміраваяняў. 3 мэ-тай кавслірацыі група ладз>ялілася на падгрупы, кожная з якіх мела овайго 'КІраўнііка.

Гэтай групай патрыётаў у чэрвені 1943 года былі ўзарваны 2 паравозы на ст. Сартыравальная, легкавая аўтамашына з афіцэ-рам СД па вул. Батарэйнай, спалены гараж жандармерыі па вул. Ветра'най, 53. Падпольшчыкі неаднаразова вранікалі на былы завод «Гомсельмаш» і выводзілі са строю станкі і аб'сталіяванве, што былі ўстаноўлены ў цахах фашыстамі для рамонту аўтама-шын. Яны івыносілі інструм'енты і медыкаіменты Сіа шіпіталя. Ад-важныя патрыёты вывелі з лагера ваеннапалонных і накіра-валі ў лартызанакія атрады каля 200 байцоў і камандзіраў Чырвонай Арміі³⁴.

Аб мужнай дзейнасці сувязной атрада «Бальшавік» Ганны Ля-вонаўны Кірьікавай і сёння памятаюць тыя, хто ведаў яе. Хата яе ібацькі Лявона Раманавіча на хутары пасёлка Беленькае, што каля Гомеля, стала месцам явак -падпольшчыжаў і партызан. Ганпанты прыцягвалі мірнае насельніцтва. Летам 1943 года <Р. Ка-раткевіч, маючы на рукаве вопраткі павязку рабочага чыгункі, пачала назіраць за складам: яе цікавіў пачатак і канец работы склада, змена каравула. Пасля дэталёвага вывучэння ўсіх пы-танняў, звязаных з работай і ахавай оклада, Р. Караткевіч выра-шыла здзейсніць смелую алерацыю.