Гомель в пламени войны. Зарождение подполья, страница 10

Па рэка'мендацыі аператыўнага цзнтра актыўную дыверсійную дзейнасць пачала праводзіць падпольная лрупа на чале з каму-ністам Ц. В. Блінковым. Да вайны апошні працаваў кавалём на лесаікамібЬнаце. Для падпольнай работы ў тыле ворага быў па-кінуты Навабеліцкім РК КП(іб);Б. 3 першых жа дзён акунацыі актыўна ўключыўся ў 'барацьбу з захопнікамі. Група, якой ён кіраваў, спачатку распаўсюдл<вала заклікі і звароты да насель-ніцтва, лістоўкі і зводкі Савінфармбюро, дабывала і дастаўляла ў партызанскі атрад «Бальшавік» медыкаменты, вопратку, а по-тьш перайшла да дыверсій. Аднак пры падрыхтоўцы да чарговай дыверсіі Ц. В. Блінкоў і яго 'баявыя ся^;бры трапілі ў рукі ворага і былі пакарамы смерцю летаім 1942 года.

Такі ж лёс напатааў і падполвшчыка М. Ф. Ваоенькіяа, які сумесна з В. Ц. Паповым у кастрычніку 1941 года падарваў злек-трастанцыю лесаікамбіната, што давала овятло не толькі камбі-нату, але і ўсяму Навабеліцкаму раёну.

Шмат добрых патрыятычных спраў было і ў членаў падшль-най групы, якой кіраваў рабочы тлушчакамбіната Е. I. Калені-каў. Адразу ж ласля акупацыі фашысты арганізавалі ў цэхах камбшата майстэрні па рамонту баявой тэхнікі. Для работы ў іх выкарыстоўвалі ваеннапалонных. Кватэра Каленікава па вул. Ільіча, 3 стала баявьш штабам патрыётаў. Пад упльшам палі-тычнай агітацыі рабочыя майстэрняў сабатавалі эканамічныя і палітычныя мерапрыемствы акупантаў. У снежні 1941 года пад-лольшчыкі ажыццявілі выбух у майстэрнях. Праз некаторы час яны зрабілі непрыгодньші 40 тон мясапрадуктаў у цэхах мяса-кам'біната, які знаходзіўся па суседстіву з тлушчакамбінатам. У канцы снеж-ня 1942 года нямецкая іконтрразведка высачьма пад-польшчыкаў «а чале з Е. I. Калепікавьш і жорстка з імі раопра-вілася.

У канцы 1941 года акупанты аднавілі работу Гомельскай электрастанцыі. Падпольны <гаркам партыі лраз сувязную Л. А. Сударыкаву даручыў аператыўнаму цэнтру ўзарваць гэты аб'ект, для ча.го стварыць дьгверсійную лрупу. На работу матарыстам турбі»нага цэха электрастанцыі ўладкаваўся I. Б. Шылаў, як⁴ праз некаторы час стварыў з ліку рабочых падпольную трупу. яе ўяайшлі У. А. Любімаў, Р. П. Гіапе-еў, К. С. Пупьшін, Н. С. Жа-лезнякоў, М. П. Фіцаў, П. I. Чысцякова. Ішла грунтоўная падрых-тоўка да ўйрыву станцыі.

Але спроба ажыццявіць дыверсію не ўдалася. Немцы ўзмоц-нена ахоўвалі ігэты аб'ект: Быў уетаноўлены строгі прапускны рэжым. Абарону станцыі ажыццяўляла рота 221-й абароннай «я-мецкай дывізіі. Фашыстам удалося ўкараніць у асяроддзе- рабо-чых агентаў СД і «Абвергрупы — 315». Над 'падпольшчьгкамі на-вісла пагроза вьгкрыцця.

У маі 1942 года I. Б. Шылаў праводзіў >сход падпіольнай гру-пы ў доме № 14 па вул. Камісарава, на якім прысутнічаў кіраў-інік падпольнага цэнтра Ц. С. Барадзін. Падпольшчыкі былі схоплемы фашыстамі. Як сведчыць данясенне Абверкаманды групы армій «Цэнтр» са Смаленска ў -штаб Валле ў Варшаву ад 25.06.1942 годa, у Гомелі «і яго навакольнай мясцавасці ў гэтыя дні было арыштавана 63 іпадпошьшчыкі¹³.

Мужна і самаахвярна паводзілі сябе патрыёты ў фашысцкіх засценках. Адзім з супрацоўнікаў гарадской лаліцыі, які пазней отрадстаў перад справядлівым судом, адзначаў: «Арыштаваны ў 1942 годзе камандзір партьтзанскага атрада Шылаў атрымаў на допытах каля 600 удараў плёткай, і пасля таго, яік ён ужо больш не мюг тірымацца на нагах, яго расстралялі»¹⁴.

Праз падпольш'чыцу М. А. Каваленка, якая працавала ў тур-ме, Ц.'С. Барадзіну і I. Б. Шышаву ўдалося перадаць некалькі пі-сем сваім родным і бліэхім, поўных веры ў светлую лерамогу над ворагам.

На акрываўленай насавой хусцінцы Цімафей Сцяпанавіч пі-саў:

«Родные! В посліедннй час ітншу вам. Вндно, такая моя судьба, чтобы уімереть от пулн.

Мама, папа, Валя, Тоня, Лнда, Ннна, Женя, Володя, Аріхаднй, Саша, еслн я был к кому несправедлнв — «ростнте меня. Доро-гне, берегнте себя, не обнжайте друг друга.

іПапа, берегн Тоню н Сашу. Прнвет в іпредамертный час всем родным н знакомьш».