Гомель в пламени войны. Зарождение подполья, страница 22

Калі атрад пакінулі Е. I. Баірыкін⁴⁴, С. I. Касьянаў і В. В. Юдзін і быў адпраўлены на Вялі'кую Зямлю хворы С. Ф. Антонаў, узнікла вострая неэбходнасць патюўніць склад Гомельскага пад-лольнага гаркама лартыі. У яго, акрамя былых членаў А. W. Бал-хавіціна, Я. I. Рамбаева, I. С. Федасеенкі, былі ўведзены палітру-кі рот А. М. Несцяровіч, Г. Н. Эркга. Камісар атрада A.M. Бал-хавіцін адначасова з'яўляўся цяпер і сакратарам гаркама КП (б) Б. Усё болаьш цеснымі і трывалымі станавіліся сувязі падполь-шчыкаў і партызан. 3 Добрушскай партызанскай брыгады, з брыгад «Бальіша'вік», імя Шчорса, імя Чапаева, дыслацыраваных недалёка ад Гом>еля, у горадзе сістэматычна паяўляліся групы дыіверсантаў і разведчьгкаў. Яны наладжвдлі сувязі з падполь-шчыкамі, разам з імі распаўсюджвалі зводкі Савінфармбюіро, лістоўкі, гаэеты, здзяйонялі дыверсіі.

Сувязныя партызан усё часцей прабіраліся ў Гоаіель для су-стрэч з прадстаўнікамі падпольных арганізацый. Адважна пра-цавалі .падпольш'чьгцы-сувявныя В. Шышко, 3. Макарэвіч. Кожны тыдзень яны хадзілі за 50—70 ^!км. з горада і назад. Дзяўчаты ін-фармавалі партызан аб стаіновішчы ў горадзе, аб варожых аб'ек-тах, прыносілі ім медыкаменты і прадукты харчавання. Назад яны вярталкя з заданнямі для падпольшчыкаў, газетамі і ліс-тоўкамі⁴⁵.

Падпольшчыца В. А. Емяльянэва ў гады акупацыі працавала медыцынскай сястрой у «яімецкім шпіталі. Рызыкуючы сваім жыццём, яна непрыкметна ад наглядчыкаў хавала медыкаменты, а потым праз падпольшчыкаў перадаівала іх партызанам. Яна збірала звесткі аб дыслакацыі і перамяшчэнні воінскіх часцей, аб колькасці раненых, што ітрыбывалі з фронту. Гэтыя звесткі рэгулярна ластупалі да партызан.

Сумесныя намаганні падпольшчыкаў і партызан давалі ста-ноўчыя вынікі: была выпрацавана адзіная, мэта«акііраваная сіс-тэма барацьбы з ворагам.

Рызыкуючы ўласным жыццём і жыццём сваіх дзяцеіі, выкой-вала нялёгкія даручэыні сувязной партызанскага атрада Марыя Яўціхіеўна Сіібілёва. Яна нарадзілася ў в. Яроміна Гохмельскага раёна. 3 1939 года працавала ў Навабеліцкай МТС у якасці за-гадчыцы магазіна. Калі нямецка-фашысцкія захопнікі акупірава-лі горад, яна актыўна стала дапамагаць партызанам: у канцы жніўня 1941 года лрывяла да сябе ў хату цяжка параненага са-вецкага афіцэра, аказала яму першую дапамоіу. Калі ў хату ўварваліся немцы, яыа ірастлумачыла, што гэта яе хворы муж. Я«а сабірала і перадавала ў партызанскі атрад «Бальшавік» звесткі аб размяшчэнні варожых войск у Гомелі і руху машын па шашы Гомель — Чарнігаў.

Жыла яна на ўскраіне сядзібы На^абеліцкай МТС. Рыхтава-ла «а ноч л>азню, пакідала яе адчыненай з запасам халоднай і га-рачай вады, а ўначы оюды прыходзілі мыцца партызаны. Я«а ра-тавала раненых.. Здарылася так, што ранены партызан з атрада «Балшіавік» — Шаўдзія вымушаны быў хаваіцца ў хаце М. Сібі-лёвай. Аб гэтым даведалі-ся фашысты і з'явіліся з вобыскам. Шаўдзія ледаь пасшеў схавацца ў падмосці. Вось ужо скончыўся вобькж і гестапаўцы сабраліся ісці. Але адзін з іх вырашыў за-глянуць у сховішча. У партызана быў толькі адзін патрон, які ён і зрасходаваў «а ворага. Фашысты не адважыліся паследаваць прыкладу забітага. Яны запалілі дом, а гаспадыню арыштавалі. Яе доўга мучылі ў гомельскай турме, стараючыся даведацца што-небудзь аб партызанах, але нічога не дабіліся. Потым фашысты расстралялі патрыётку⁴⁶.

Цесна ўзаемадзейнічаў з партызанамі былы чырвоінаармеец Б. М. Нікіфараў. Яму ўдалося збегчы з палону, уладкавацца на лрацу на біржу, звязацца ,з гарадскім падполлем, ажыццяўляць карысную і патрзбяую работу: даваць звесткі аб размешчаных у Гомелі воінскіх часцях, скласці спісы здраднікаў, што служылі ў гомельскай яалідыі і турме, зрабіць копіі карэспацдэяцыі з Гер-маніі, што паступала «а біржу, перадаць кнігу кіруючых кадраў акупацыйных устаноў Гомельскай акругі, даведацца аб планах акугеантаў у іх барацьбе з партызанамі⁴⁷.