Гомель в пламени войны. Зарождение подполья, страница 6

Пасля захопу гітлераўцамі горада <мшгае ў раней створаныім падполлі змянілася. Асобныя камуністы, камсамольцы, беспар-тыйныя актывісты, якія 'былі паікінуты для работы ў тыле іворага, загінулі. Таму падпольны гаркам партыі неадкладна пачаў уста-яаўліваць сувязі з тымі надзейнымі, праверанымі людзьмі, яікія засталіся ў горадзе.

СІЛЫ ЗГУРТОЎВАЮЦЦА.

ЛЁСЫ ГЕРА/ЧНЫЯ I ТРАГІЧНЫЯ

Вялікую ролю ў згуртаванні сіл, наладжванні сувязсй ламіж падпольшчыкамі Гомеля адыігралі камуністы Ц. С. Барадзін і Р. I. Цімафееяка. У першыя ж дні аікупацыі горада я«ы неаднаразоіва выкліналіся на сувязь з кіраўніцтваім і з членаміі падпольнага гар-кама партыі, атрымлівалі ад іх адра>сы явачных кватэр, паролі, яеабходныя рэкамендацыі аб аірганізацыі падпольнай работы ў Гомелі. У хуткім часе імі была наладжана сувязь з камуністамі— братамі В. I. Сухавым і М. I. Сухаівы>м (падшыпнікаівы завод), М. Д. Жызнеўскім (чыгуначны вузел), Ц. В. Блінковым (лесакам-біінат), ікамсамольцаіМ М. В. ГІіваваіраюым (ПВРЗ), Н. Я. Заўгарод-нім (пашпартны стол) і іншымі патрыётамі.

Пад ікіраўніцтвам падпольнага гарадскога каіМІтэта яартыі ладпольшчыкі ажыццяўлялі палітычную работу сяірод яасельніцт-ва, распаўсюджвалі саівецкія газеты і зіводкі Савінфармібюіро, ука-ранялі сваіх людзей у акупацыйны апарат, дабьгаалі ўзоры прайускоў і ііншых даКументаў, якімі забяспечвалі падполшгчыкаў і партызан, а таксама праводзілі разведвальную работу.

Вопыт барацьбы патрыятычных груп з ворагам дае магчы-маоць сцвярджаць, што ўсе яны пачалі сваю дзейнасць з разгорт-вання масава-палітычнай іработы сярод насельніцтва горада і ажыццяўлення нев^!ялшх дыверсій. Значнасць гэтых відаў дзей-«асці ў лачатковы перыяд вайны была асабліва вялікай. Людзі, акія былі агаушаны хлусліівай фашыецкай прапагандай, прыгне-ча.ны адступленнем Чырвонай Арміі, разгубіліея і страцілі іверу ў магчымасць перамогі над ворагам. А тыя з іх, хто цягнуўоя да барацьбы, не ведалі, з чаго пачынаць. Трэба было ўзняць мараль-_ ны дух насельніцтва, уояліць веру ў перамогу, у магчымасць і неабходнасць барацьбы ва ўмовах варожай акупацыі, ладказаць яе шляхі і метады. Гэтаму і падпарадкоўвалася ўоя агітацыйнамасавая іработа.

У ліку першых найбольш актыўна пачала дзейаіічаіць група, якая аб'ядналася ваюол Ц. С. Барадзіна. У яе ўвайшлі выклгдчык чыгуначнага тэхнікума Р. I. Цімафеенка, адміністратар абласно-га тэатра А. Л. Левін, слесар фабрыкі «Палесдрук» Л. I. Шуль-ікін. Праз мекатары час у ігрупу ўлілася члены сям'і Ц. С. Барадзі-на (яго маці Марыія Аляксандраўна, сёстры Антаніна іі Лідзія), быліыя іваеннаслужачыя I. Б. Шыэлаў (мёў пры сабе дакумент на імя нямецкага афі;цэр.а Фрыдрыха Генке), Н. С. Жалезнйкоў, К. С. Пупынін, Р. П. Гап-ееў. Актыўны ўдзел у -pa>6ou,e групы пры-імалі настаўніца Н. Л. Раміанчыкава, ра'бочая электр'астатцыі В. А. Андрэевка і інш¹⁰.

Па ваданню падполшага гаркама партыі Ц. С. Барадзін улад-каваўся лрацаваць інжынерам у нямецкую друкарню і выкарыс-тоўваў сваё легальнае становішча для антыфашыоцкай дзейнас-ці — друкававня лістовак і гваротаў падпольнага гаркавда паір-тыі, яжія расіказвалі праўду аб жыцці і барацьбе народа, заклі-калі да помісты акупантам. Фашысты «ават не здагадваліся, што на прадпрыемстве, дзе іналаджаны самы строгі .кантроль за вы-пускам прадукцыі і ,яе рэалізацыяй, вядзецца такая актыўная ра-ібота ла аказанню супраціўлення акупантам.

Акрамя лістовак, у друкарлі выраблялкя ляічаткі, ліропускі, пасведчанні, я'кія затым траплялі ў рукі ваенналалонных. У «вы-давецкай» дзейнасці Ц. С. Барадзіну аіктыўна дапа.магаў Р. I. Ці-мафеенка. ён стаў галоўным рэдактарам лістовак і зваротаў.

Сёстры Ц. С. Барадзіна ўладкаваліся прачкамі ў нямецкі шпіталь, адкуль вывосілі медыкаіменты для лерадачы іх у парты-занакі атрад.