Гомель в пламени войны. Зарождение подполья, страница 4

18 ліпеня ЦККП(б)Б спецыяльна разгледзеў пытанне «Аб падрыхтоўцы партыйнага падполля і партызанскіх атрадаў у Гомельскай вобласці». Рэкамендавана было надзвычай дбайна разглядаць пытанні канспірацыі падпольшчыкаў, звярнуць асаблівую ўвагу на стварэнаде баз з харчаваннем і боепрыпасамі, «а пра-вільны выбар ме-сца дыслакацыі партызанскіх атрадаў⁴.

Па рашэнню абкаіма КП(!б)Б былі падабраны, падрыхтіаіваіны і пакінуты для падпольнай работы 62 камуністы гарадской тартый-най арганізацыі⁵. Створаны былі 8 баз зброі, харчавання, меды-каментаў і вопраткі, падрыхтавана 7 явачных кватэр. Усяго для правядзення падпольнай работы была арганізавана 21 падлоль-ная група⁶. Акрамя таго, абласное ўпраўлетіне НКУС стварыла 17 развсдвальных груп і рэзентур⁷. Кожная лрупа ўключала ў сябе 3—4 чалавекі.

Для падпольнай работы ў тыле ворага >былі пакінуты лнжынер фабрыкі «Палесдрук» Ц. С. Барадзін, 'выікладчьгк чыгуначвага тэхнікума Р. I, Цімафеенка, ра'бот-нік санітарнай службы Беларус-кай чыгункі Ф. С. Варонін, работнж рачнога рамеснага вучылі-шча В. К. Цясёлкін, ляснік Ленінскага лясніцтва М. М. Самусен-ка, браты-чыгуначмікі В. I. і М. I. Сухавы, яамочнік ляснічага I. Е. Карпаў, тур'бамашыніст электрастанцыі лесакамбіната В. Ц. Папоў, лясніік 3. Ц. Цярэшчанка, машыніст ларавоза А. Ц. Брыкс, аб'ездчык Макееўскага лясніцтва К. В. Буры, ляснік I. Каралёў, сталяр паравоза-вагонарамонтнала завода I. M. Караткевіч, на-чальнік тарнага цэха -глушчакам'біната Е. I. Каленікаў, тэхнік лесаікам'біната М. Ф. Васенькін, каваль лесакамбіната Ц. В. Блін-коў, навучэнка фельдшарска-акушэрскай школы Г. Л. Кірыкава і інш.

Для кіраўніцтва падполыіай барацьбой быў створаны пад-польны гаркам партыі ў складзе савратароў Е. I. Барыкіна, С. Ф. Антонава, членаў бюро Я. I. Рамбаева, I. С. Федасеенкі, А. Л. Іса-чаінкі⁸. Шмат ў плане практычнай падрыхтоўкі будучых падпоіяь-шчыкаў далі кароткачасовыя курсы, што праходзілі па ініцыяты-:ве ЦК КП(б) Б у Чонках.

У перыяд абарончых баёў за Гомель ігаркам лартыі вёў ак-тыўную работу па стварэнню партызанскага атрада. За кароткі тэрмін быў сфарміраваны атрад «Бальшавік», йкі аб'яднаў 50 байцоў (з іх 33 кіамуністы). Яго камандзірам быў зацверлжаны дырэіктар аўтарэмзаівода, удзельнік грамадзянскай вайны I. C. Фе-дасеенка, камісарам — сакратар гар^кама С. Ф. Антонаў.

У арганізатараў партызанокіх атрадаў і ітадпольных груп узні-кала нямала пытанняў і цяжкасцей. Як В'ырашаць іх дакладна, »ны не ведалі. Окажам, дзе павінны знаходзіцца кіраўнікі пад-полля — на канспіратыўнай кватэры ці ў партызанскім атрадзе? Якой павінна быць сувязь цэнтра і падпольшчыкаў? Па якім прынцыпам будаваць яадполле? Безумоўна, усе гэтыя і шмат якія іншыя лытанні маглі вырашыць толькі тыя людзі, што мелі вопыт барацьбы з ворагам. Але дзе ж было ўзяць такі.х?

Многія вопытныя ікамуністы ў першыя дні вайны пайшлі на фронт, а тыя, хто застаўся па стану здароўя ці ўзросту, ме заўсёды падыходзілі для падпольнай работы. Трэба было ўлічваць І тыя абставіны, што многіх партыйных і камсамольскіх кіраўні-коў ведалі добра ў горадзе, у тым ліку і варожа настроеныя да Камуністычнай партыі і Савецкай улады асобы, а гэта пагража-ла правалам падпольнай барацьбы.

Памылкова думаць і сцвярджаць, што любы камуніст ці <кам-самолец, я.кому партыйныя оріганы лрапайоўівалі ўзначаліць пад-польную групу, 'без аніякага вагання згаджаўся на гэтую цяжкую справу. На фронт згодзен быў пайсці амаль кожны, а для бараць-бы ў тыле ворага патрэбны былі вопыт, смеласць, адвага і тры-валасць. Таму партыйным камітэтам прыйш-лося правесці адбор сярод тых, хто валодаў вялікай вытрымкай, мужнасцю, меў менш сумненняў пры вырашэнні пытання а-б удзеле ў падпольнай ба-рацыбе. У гаркаад кожны дзень запрашалася па 10—20 чалавек. Амаль усіх іх, я>к актывістаў, ведаў Е. I. Барыкін, давяраў ім. Тым пе менш у асобных сакратар памыляўся. Вайна прымусіла перагледзець уяўленні аб іых ці іншых людзях.