3) Калі ж
,
то
. Пры гэтым выкарыстоўваюць
падстановы Эйлера:
і
.
Сапраўды,
,
,
.
Такім чынам,

Аналагічна выконваецца другая падстанова Эйлера.
Прыклад 5. Вылічыць
.
►Выканаем першую падстанову Эйлера
,
прычым выбіраем знак “–“, паколькі пры гэтым
.
Далей маем
.
=

◄
Разгледзім два прыватныя выпадкі квадратовай ірацыянальнасці.
А)
– мнагасклад ступені
. Інтэграл будзем шукаць,
зыходзячы з роўнасці

дзе
– мнагасклад ступені
з нявызначанымі каэфіцыентамі,
– невядомая канстанта.
Пасля дыферэнцавання гэтай роўнасці атрымаем

Дамнажаючы абедзве часткі на
,
прыходзім да роўнасці
![]()
Метадам адпаведных каэфіцыентаў знойдзем мнагасклад
і лік
.
Прыклад 6. Вылічыць
.
►Інтэграл можна вылічыць метадам замены зменнай: 1)
; 2)
; 3)
. Правядзем вылічэнне
інтэграла метадам нявызначаных каэфіцыентаў.

Пасля дыферэнцавання маем

Дамнажаючы абедзве часткі роўнасці на
,
маем
![]()
Метадам адпаведных каэфіцыентаў прыходзім да сістэмы:

Такім чынам, 
Б)
Зробім замену
. Атрымаем

Атрымалі інтэграл тыпу А).
Прыклад 7.


4º. Інтэграванне біномнага дыферэнцыяла.
Пры вылічэнні інтэграла
маюць месца тры выпадкі
інтэгравальнасці.
1)
. Няхай пры гэтым
. Падынтэгральная функцыя
ёсць дробава-лінейная ірацыянальнасць
,
дзе
– найменшы супольны кратны
назоўнікаў лікаў
і
. Падстанова
рацыяналізуе
падынтэгральную функ-цыю.
2)
. Зробім замену
і атрымаем
. Калі
, то падынтэгральная функцыя
ёсць дробава-лінейная ірацыянальнасць
,
а таму падстанова
рацы-яналізуе
інтэграл ад апошняй функцыі. Такім чынам, падстанова
рацыяналізуе зыходны
інтэграл.
3)
. Пасля замены
атрымаем інтэграл
.
Падынтэгральная функцыя ёсць
, дзе
– назоўнік рацыянальнага
ліку
. Такім чынам, падстанова
.
Расійскі матэматык Чабышоў даказаў, што ў іншых выпадках інтэграл не вылічаецца ў элементарных функцыях.
Назавем іншыя інтэгралы, якія не вылічаюцца ў элементарных функцыях.
– інтэграл Пуасона;
– інтэгралы Фрэнэля;
– інтэгральны лагарыфм;
– інтэгралы Дырыхле.
Няхай функцыя
вызначана
на адрэзку
(магчыма разрыўная, магчыма
непарыўная, магчыма недыферэнцавальная, магчыма дыферэнцавальная ў пунктах
адрэзка). Няхай
– сукупнасць пунктаў
гэтага адрэзка такіх, што
.
Мноства гэтых пунктаў назавем падзелам адрэзка
і абазначым
. Адрэзкі
назавем адрэзкамі
падзелу
, або частковымі
адрэзкамі адрэзка
.
Абазначым праз
даўжыні
адрэзкаў
. Лік
назавем дробнасцю
падзелу
. Мноства пунктаў
будзем называць выбаркай
з адрэзка
. Суму
будзем называць інтэгральнаю
сумай для функцыі
пры
зададзеным падзеле
і фіксаванай
выбарцы
.
def. Лік I называюць вызначаным
інтэгралам функцыі
на адрэзку
і
абазначаюць
, калі
(1)
Пры гэтым таксама кажуць, што існуе
ліміт
інтэгральных сумаў
пры
, і гэты ліміт не залежыць
ні ад падзелу
, ні ад выбаркі
і пішуць
Калі існуе лік
,
які вызначаецца ўмоваю (1), то функцыю
называюць інтэгравальнаю паводле Рымана
на адрэзку
і пры гэтым кажуць таксама,
што існуе інтэграл ад функцыі
на
адрэзку
.
Такім чынам, функцыя ёсць інтэгравальная на адрэзку пры ўмове існавання ліміту інтэгральных сумаў, калі дробнасць падзелу адрэзка імкнецца да нуля, і гэты ліміт не залежыць ні ад падзелу, ні ад выбаркі.
► Паколькі
, то
, а таму
.◄
Вызначаны інітэграл мае просты геаметрычны
сэнс. Няхай функцыя
ёсць неадмоўная і непарыўная на адрэзку
. Тады інтэгральная сума
раўняецца плошчы
“прыступкавай фігуры” (гл. рысунак).

Фігуру G, абмежаваную адрэзкамі
прамых
і графікам функцыі
, г. зн.
, будзем называць крывалінейнаю
трапецыяй.
Фігуру G, абмежаваную адрэзкамі
прамых
і графікам функцыі
, г. зн.
, будзем называць крывалінейнаю
трапецыяй.
Уважаемый посетитель!
Чтобы распечатать файл, скачайте его (в формате Word).
Ссылка на скачивание - внизу страницы.