На калектар VT1 паступае нестабілізаванае напружанне Eunst з блока фільтрацыі, злучанага з другаснай абмоткай трансфарматара (на схеме не адлюстраваны). Блок кіравання (БК) выпрацоўвае імпульсы з пастаяннай частатой. У час t0 транзістар адкрываецца, ток цячэ па контуры Eunst, калектар і эмітэр VT1, L1, RL. У момант часу t1 VT1 выключаецца, узнікае ЭРС самаіндукцыі ES, ток працякае па контуры анод і катод VD1, L1, RL. Ток і напружанне на RL змяншаюцца. У момант t2 VT1 зноў уключаецца, у момант t3 – выключаецца. У выніку ўстанаўліваецца нейкае значэнне току I1. Змяненні пасля t6 адпавядаюць моманту павелічэння нагрузкі (RL–0 > RL+0). Пры гэтым за кошт змяншэння скважнасці пры пастаянным перыядзе ўсталёўваецца больш высокі ток праз нагрузку. Абмежаванне на максімальную нагрузку накладаецца мінімальнай скважнасцю, роўнай 1. Змяненне стабілізуемага напружання ажыццяўляецца змяненнем скважнасці, адпаведнай апорнаму напружанню, пры дапамозе блока кіравання.
70. Пераключэнне рэжыма работы з аўтаматычнага на ручны ажыццяўляецца пры ніжнім становішчы кантакту рэле КV. Пры ручным кіраванні на ўваход інверсавальнага ўзмацняльніка DA7 праз R44 падаецца сігнал ад знешняй крыніцы пастаяннага напружання. Сігнал, які прапарцыянальны выхадному, праз R41 накіроўваецца на ўваход суматара DA4. Выхадное напружанне суматара праз кантакт КV і R12 паступае на інтэгратар. Такім чынам, пры ручным кіраванні інтэгратар адсочвае выхадны сігнал узмацняльніка. Зваротныя сувязі падабраны такім чынам, каб напружанні на выхадзе DA4 пры ручным кіраванні адпавядалі напружанню, якое падаецца на ўваход ручнога кіравання. Каэфіцыент узмацнення для аўтаматычнага і ручнога кіравання вызначаецца выразамі AVOL = –R53/(R47 + R45); AVOL = –R53/(R47 + R45 + R44). За кошт падбору каэфіцыентаў узмацнення інтэгратар DA2 падтрымлівае напружанне на выхадзе DA4, якое адпавядае напружанню паміж рэзістарамі R44 і R45 пры ручным рэгуляванні. Тады пасля камутацыі КV патэнцыял пункта паміж R44 і R45 застаецца пастаянным, а на выхадзе DA7 не будзе назірацца ніякага пераходнага працэсу. Пры адключэнні інтэгратара безударнасць не забяспечваецца
65. Параметрычны стабілізатар на стабілітроне (мал. 173а). Больш складаныя схемы току выконваюць на біпалярным (мал. 173б) ці палявым (мал. 173в) транзістары.
. Для павышэння каэфіцыентаў стабілізацыі выкарыстоўваюць кампенсацыйныя стабілізатары бесперапыннага і імпульснага дзеяння. Пры паслядоўным уключэнні з нагрузкай рэгулявальнага элемента (выканаўчага механізма) стабілізатар называюць паслядоўным (мал. 174а), пры паралельным уключэнні – паралельным (мал. 174б). Стабілізатары бесперапыннага дзеяння з’яўляюцца сістэмамі аўтаматычнага рэгулявання, у якіх фактычнае значэнне выхаднога напружання параўноўваецца з эталонным.
У лінейных стабілізатарах часцей выкарыстоўваюць Р-рэгулятары, паколькі сігналам разладкі e пры вялікіх k можна грэбаваць. На мал. 175а выканаўчы механізм уключаны паслядоўна з нагрузкай і выконвае ролю кіруемага рэзістара. Недахопам гэтай схемы з’яўляецца атрыманне сігналу задання ад нестабільнага ўваходнага напружання (напружанне на выхадзе КАН залежыць ад пададзенага напружання). Для павышэння стабільнасці выхаднога напружання выкарыстоўваюць сілкаванне КАН ад выхаднога стабілізаванага напружання (мал. 175б).
Уважаемый посетитель!
Чтобы распечатать файл, скачайте его (в формате Word).
Ссылка на скачивание - внизу страницы.